Alpy - útok na Mont Blanc a Dolomity.
[#CZ] Neni to náš typický cestopis. Tenhle článek je sepsán v češtině a polštině. A představuje hlavně Matějovo dobrodružstvi. Lenka a hory se moc nemusi 🙂
[#PL] Nie jest to nasz standardowy artykuł. Ten odcinek został napisany w języku polskim i czeskim. A przedstawia głównie przygody Macieja. Lenka i góry nie idą dość dobrze w parze. 🙂
28.7.2018
Tak batůžkáři se na tento výlet rozdělili.
Odjel jsem s kamarády směrem na západ. Přesněji na Mont Blanc.
Ano, já vím, není tam pláž, ani moře. Ale měli jsme co dělat. 🙂 Parkujeme a první noc spíme v kempu v Les Houches.
Zítra vyrážíme nahoru na horu, ubytovaní budeme v kempu Tête Rousse. Pak Goûter. A dál se uvidí, nemáme přesný plán. 🙂 Držte palce.
[#PL] Ten wyjazd będzie solo. Pojechałem z kolegami w kierunku zachodnim. A konkretnie Mont Blanc.
Tak, tak, nie ma tam ani morza, ani plažy, ale będzie co robić 🙂
Jutro wyruszamy w górę, prześpimy się na szlaku koło Tete Rousse. Potem atak na Goutera. A potem… się zobaczy 🙂 Trzymajcie kciuki.
29.7.2018
Tak dneska to bylo výživný.
Vystartovali jsme kolem 9 hod po pořádné snídani. Jogurt s džemem a vejce.
[#PL] Dzisiaj to było coś.
Start koło 9, po fajnym śniadaniu. Jogurt z dżemem i jajka na twardo 🙂
V plánu bylo vyjet lanovkou na výšku 1800m, pak zubačkou na 2500m, a dál pěšky na 3200m, kde budeme v Tête Rousse stanovat. A tady se vloudila chybička. Vláček měl poruchu.. Čas nás tlačil. Museli jsme teda vyrazit pěšky. A to byla teda cesta..
[#PL] Wedle planu mieliśmy jechać wyciągiem na 1800m, potem przesiąść się do kolejki zębatej i dojechać na 2500m. A potem dojść do Tete Rousse na 3200m i tam rozstawić namiot.
Ale za klasykiem cały misterny plan w pi..
Kolejka zębata miała awarię.
Także czekało nas drałowanie już z 1800m.. a to było coś 🙂
Asi po 7-mi hodinách dorážíme do kempu. Jsme dost vyřízení. Hlavně díky 15-kilové zátěži v batozích.
Místo pro stan hledáme mezi kameny velikosti auta, nakonec je jediné volné místo hned vedle záchodů. Nedá se nic dělat, vyspat se musíme..
Zahříváme sníh na vodu k pití a dehydrované jídlo. Špagety bolonese byly fajn 😁. Pak, se západem slunce, jdeme spát.
[#PL] Zmęczeni jak konie pociągowe przez, głównie, ponad 15-kilowymi plecaki, docieramy na kemping po 7 godzinach .
Szukamy miejsca na namiot między kamieniami wielkości auta. Grzejemy śnieg na wodę do picia i zalanie liofilizovanego jedzenia.
Idziemy spać z zachodem słońca.
Jutro Gouter, tylko o 600m wyżej 🙂
Czas się wyspać..
Chce se někdo proletět vrtulnikěm pod Tete-Rousse? Není problém.
[#PL] Chcecie się przelecieć helikopterem pod Tete-Rousse? Nie ma problemu.
30.7.2019
Dnes nás čeká výstup na štít Dôme du Goûter (3815m). Převýšení jen 600m, tak snad si i pospíme 🙂
Dali jsme snídani a cca v 10hod jsme vyrazili. Přesto, že jsme většinu vybavení nechali v kempu, a šlo se nám proto o dost lehčeji, tak náročnost trasy, která trvala “pouze” čtyři hodiny, nás odrovnala.. Často jsme spíš lezli po skalách, než po nich chodili. Kolem druhé hodiny jsme dorazili do ‘horské chaty’- Refuge de Gouter. Je to poslední oficiální turistická chata na trase na Mont Blanc a úbytko tu stojí 60EUR na osobu, a nečekejte žádný luxus. Palandy, hluk, žádná voda, suchý záchod… A neptejte se kolik tu stojí jídlo. Dát 20EUR za malou pizzu není nic zvláštního.
[#PL] Dzisiaj czeka nas wejście na tzw. Goutera (Dôme du Goûter)- 3815m. Przewyższenia do zrobienia jest “tylko” 600m, także nawet nie nastawiamy budzików.
Po śniadaniu wyruszamy na trasę, jest ok. 10 godzina. Mimo, że większość naszego sprzętu zostawiliśmy w namiocie, szło się dość ciężko. Czterogodzinowa wspinaczka po skałach dała nam się we znaki.
Około 14:00 docieramy do schroniska Refuge de Gouter. Jest to ostatnie oficjalne schronisko na trasie na Mont Blanc. Nocleg kosztuje coprawda aż 60Eur, ale nie oczekujcie luksusów. Mimo, że schronisko jest nowe, są tam tylko łóżka piętrowe, hałas z powodu mnóstwa ludzi a w dodatku nie ma wody dla turystów. Chyba po to aby “zachęcić” do skorzystania z restauracji. A właśnie – ta też nie miała niskich cen. Jedzenie było bardzo drogie. Przykładem może być mała pizza za 20Eur.
Tzv. Kuloárý – místo náhodně padajících kamenů
Tajici led pod Dôme du Goûter
Větroň pod Dôme du Goûter
Šli jsme spát už kolem sedmé. Teda, spal ten, komu se to podařilo, mně teda ne. Byl to nejkratší spánek v mém životě. Na Mont Blanc jsme totiž vyráželi už po půlnoci…
[#PL] Szliśmy spać ok. 19 godziny. Ale co z tego, ja osobiście wiele nie spałem. Choroba wysokościowa i hałas od ludzi przygotowujących się do ataku szczytu nie pozwalał na odpoczynek. Zresztą my też atakujemy szczyt.
31.7.2018
Budíček v 1:30hod. Zabalili jsme věci, něco málo snědli a mazali směrem na Mont Blanc. Po několikahodinové vyčerpávající cestě se zářícím měsícem nad hlavami, se v horské chatě Vallot – 4362m bohužel rozhodujeme, že dneska štít nedobudem. Únava, nevyspání a hlavně výšková nemoc nám dala pořádně zabrat.
[#PL] Pobudka o 1:30, spakować się, coś zjeść i w drogę – kierunek Mont Blanc.
Po parogodzinnej drodze wspomaganej świecącym księżycem dochodzimy do wniosku, że chatka Vallot – 4362m, jest naszym najwyższym zdobytym punktem. Niestety, szczyt zdobędziemy kiedyś indziej..
Przeszkodziło nam w tym niewyspanie, zmęczenie, ale przede wszystkim choroba wysokościowa.
Ale i tak jsme rádi, že jsme i toto dokázali. Odpočinuli jsme si, a vlastně se svítáním jsme se pomalu vraceli do chaty na Goûteru a ještě ten den i k našemu stanu v kempu Tête Rousse.
V kempu relaxujeme až do druhého dne.
Za pouhý jeden den jsme tak dali 500 výškových metrů nahoru a pak 1100m dolů.
Když jsme šli nahoru, tak zubačka nejela, tím nám zůstala jízdenka, kterou jsme mohli teď využít. Tak jsme se svezli, proč ne. Po tolika dnech jsme už byli hodně unavení, taky hladoví a podvyživení a taky dost nevyspalí. Ale za to nadšení… 
[#PL] I tak jesteśmy szczęśliwi z naszego osiągnięcia.
Odpoczywamy ok. godziny i po wschodzie słońca idziemy na dół do schroniska Gouter a potem do naszego namiotu na Tete Rousse.
Na kempu zostajemy do rana a po porządnym noclegu schodzimy jeszcze niżej – do auta.
W ciągu tego dnia weszliśmy 500m do góry i zeszliśmy 1100m na dół.
Gdy chcieliśmy się dostać na górę kolejka miała awarię, na szczęście zostały nam bilety. Te wyużyliśmy po drodze na dół, bo awaria została już usunięta a w ramach rekompensaty mogliśmy jechać za darmo.
Byliśmy z tego bardzo szczęśliwi – skumulowane zmęczenie dało nam popalić. Mimo to byliśmy bardzo zadowoleni.. 🙃
1.8.2018
Po Mont Blancu jsme chtěli jet k Dolomitům, do Misuriny, kousek od Cortiny d’Ampezzo. Ale víc jak 600km v autě, po uplynulých náročných dnech, nám nedělalo vůbec dobře. I kvůli času jsme změnili názor, zkrátili dojezd a po 400km jsme sjeli k jezeru Lago di Garda. Bohužel kolem 22 hodiny tu bylo stále 33C°, a to jako bychom, po tom všem ledu a sněhu, dostali facku… Tak jsme se rozhodli k těm Dolomitům skutečně dojet. Další 3 hodiny cesty…
Cestou nás stále doháněla bouřka. A nakonec nás dohnala. A byla to “sakra” bouřka.
[#PL] Po Mont Blancu chcieliśmy jechać do Dolomitów, do Misuriny obok Cortiny d’Ampezzo. Niestety po ponad 600km w samochodzie a przede wszystkim ciągle czując atak na szczyt Blanca nie czuliśmy się na siłach dojechać od razu do celu. Czas nas też gonił, dlatego zmieniliśmy nasz plan i po 400km dojechaliśmy do jeziora Lago di Garda. Jak się okazało na miejscu mimo późnej godziny (22:00) było tam wciąż 33C°. Wychodząc z auta każdy czuł się jakby dostał mokrą szmatą po twarzy..
Po tym musiała nastąpić kolejna zmiana planu. Na pierwotny. Wsiedliśmy do auta i obraliśmy kierunek Dolomity. Kolejne 3 godziny jazdy przed nami..
Jakby tego bylo mało ciągle towarzyszyła nam burza. I to burza jak cholera..
Unavení, končíme cestu kolem druhé ráno nějakých 40km od cíle. Museli jsme dát trochu spánku v autě, už jsme to nezvládali. Usnuli jsme hned. Ani jsme si nemysleli, že na tak dlouho. Vstali jsme se svítáním, a z toho spaní v autě jsme byli řádně rozlámaní.. Zlatý kameny pod stanem na Tete Rousse.
Dojíždíme do kempu v Misurině.
[#PL] Zmęczeni, po przerwie na stacji benzynowej z powodu burzy, kończymy jazdę o marnych 40km przed celem. Przespaliśmy się w aucie, dalej jechać nie dalibyśmy rady.
Usnęliśmy od razu, i to aż do świtu. Rozłamani, ze łzą w oku wspominaliśmy kamienie pod Tete Rousse..
Po przetarciu oczu jedziemy dalej, w końcu do Misuriny.
2.8.2018
Dneska jsme se věnovali gaučingu. No gauč jsme sebou teda neměli, ale rozložená karimatka na trávě plnila tu samou funkci. Odpoledne jsme se šli projít do města doplnit zásoby, a pak jsme si při tom gaučingu dali i studené pivko…
[#PL] Po dzikiej nocy robimy sobie odpoczynek na cały dzień. Rozkładamy się na kempu wygodnie, karimata służy jako kanapa, do tego robimy i mały piknik.
Po południu idziemy na spacer do miasta, dokupić zaopatrzenie. A potem piknik kontynuował..
3.8.2018
Dnes jsme vstávali v 7hod. V plánu je ferrata kolem Drei Zinnen anebo Tre Crime di Lavaredo. Jejich název “Tři zuby” určuje tříčlenná skupina skalních štítů v severní Itálii, je to nejčastější symbol Dolomit. Nejvyšší z nich má 2999m. Z kempu nám k nim jede autobus.
Dojeli jsme až k chatě Auronzo ve výšce 2320m. Od chaty jdeme po celkem frekventované cestě pod Třemi Zuby, míjíme chatu Levaredo a pak už trasa začíná být náročnější, co se stoupání týče. Ubylo i dost lidí. Ale i tak potkáváme rodiny s dětmi. Tři zuby teď vidíme z boku, takže vlastně vidíme jen jeden. Po cca čtyřech hodinách dorážíme na chatu Drei Zinnen (2740m). Dal jsem si ragú a pivo a nechal jsem tam 22EUR Po všech těch banánech a vodě to byl ráj do papulky. Jdem dál. Je to asi nejkrásnější úsek trasy. Tři zuby jsou odtud jako na dlani. Nevím co dřív fotit. Pohledy jsou opravdu nádherný. Vynahradilo nám to jednoduchost trasy.
[#PL] Po odpoczynkowym dniu wstawamy o 7. W planu jest ferrata wokół Drei Zinnen albo Tre Crime di Lavaredo, co oznacza “Trzy zęby”. Jest to jeden z najsławniejszych symboli Dolomitów. Najwyższy z Zębów ma 2999m. Mamy to szczęście, że przed kempem mamy przystanek autobusu, który nas dowiezie dokładnie na początek trasy.
Dojeżdżamy do schroniska Auronzo na 2320m. Stąd wiedzie popularna trasa pod Trzema Zębami. Mijame schronisko Levaredo – trasa zaczyna być bardziej wymagająca. To oznacza też mniej ludzi, ale wciąż widujemy całe rodziny. Po ok. czterech godzinach trasy-pętli dochodzimy do schroniska Drei Zinnen (2740m). Tutaj przerwa na spaghetti ala ragu i piwo. To za słuszną cenę 22Eur, ale po tych bananach i wodzie była to fantastyczna zmiana.
Idziemy dalej. Ten odcinek trasy jest chyba najpiękniejszy. Trzy Zęby widać stąd jak na dłoni, człowiek nie wie co fotografować w pierwszej kolejności.
Cała trasa, mimo że dość łatwa, jest pełna pięknych widoków typowych dla Dolomitów.
6.8.2018
Dnes jsme chtěli jet na ferratu na Monte Cristallo. Byl to poslední den, tak jsme všechno sbalili do auta a vyrazili…
Autem jsme dojeli na parkoviště u spodní stanice lanovky u restaurace Rio Gere. A tady nastal zádrhel. První část cesty lanovkou vedla v moderní kabince. U chaty Son Forcia jsme měli přestoupit do historicky vyhlížejících kabinek. Ale ouvej, skončila jim koncese a lanovka nejezdila. Tím, že by se nám cesta prodloužila o cca tříhodinový výšlap k chatě Refugio G.Lorenci, odkud trasa začínala, a pak zase to samé sejít dolů, jsme změnili plány a vybíráme náhradní program.
[#PL] Dzisiaj, ostatni dzień, chcieliśmy poświęcić na ciekawą ferratę wokół Monte Cristallo. Zapakowani, wyruszamy w drogę.
Auto zostawiamy na parkingu przy spodniej stacji wyciągu przy restauracji Rio Gere. Tutaj zaczynają komplikacje.. Pierwszy fragment trasy kolejki jechało się w nowoczesnych kabinkach. Drugi fragment w kabinkach o dość starszych. Pech chciał, że zarządcy drugiego etapu kolejki skończyła się koncesja na działanie tejże. Alternatywą była ok. 3-godzinowa trasa piesza, obok kolejki, do schroniska Rifugio G.Lorenci. Ale to dopiero początek naszej trasy, a potem musielibyśmy jeszcze zejść z tej góry.. Dlatego rezygnujemy i wybieramy plan B.
Jedeme k Passo Falzarego. Je to 2105m vysoký horský průsmyk. Tam skáčeme do lanovky a vystupujeme až na štítě Lagazuoi. Pěkná vyhlídka, hned vedle skalních útvarů Cinque Torri (2361m), což je válečné muzeum pod širým nebem, a vrcholů Tofany (3244m). V dálce je vidět také nejvyšší horu Dolomit Marmoladu (3343m) a Piz Boe (3152m).
Jsme tam asi tři hodiny, během kterých prozkoumáváme okolní skály a bunkry.
Kolem třetí se lanovkou vracíme zpět k autu a pak už vyrážíme na cestu směrem k domovu.
[#PL] Jedziemy na Passo Falzarego, piękną przełęcz na 2105m. Tam wskakujemy do kolejki i jedziemy w górę, na szczyt Lagazuoi.
Od razu po wyjściu z wagoniku uderza nas piękna panorama pasma Cinque Torri (2361m) – skalnego bunkru przekształconego w muzeum, oraz pasma Tofany (3244m).
W oddali widać też najwyższy szczyt Dolomitów – Marmoladę (3343m), oraz Piz Boe (3152m).
Podczas trzech godzin, które tam spędzamy, obchodzimy dokładnie okolicę. Ok. 15:00 jedziemy wyciągiem w dół i wyruszamy na cestę do domu.
Cílem je jezero Starnberger See pod Mnichovem. Tam přespíme a ráno už jen cesta domů..
[#PL] Celem jest jezioro Starnberger See, pod Monachium, gdzie zostaniemy na nocleg. Rozkładamy się na kempu a kolejny dzień rano atakujemy autostradę w kierunku domu.
